korku filmi klişeleri

(bkz: telefon çalar)

(bkz: kendiliginden acilan televizyon)

(bkz: yavaş çekimde ip atlayan kız çocukları)

kurban adaylarinin hicbir zaman cep telefonlari olmaz.

varsa bile sarji bitmistir veya bozulmustur.

bir gün bütün yazarlar tek tek ölmeye başlar, herkes katilin kim olduğunu merak ederken katil yine en umulmadık kişi çıkacaktır...

issiz bir yerde isemeye veya sicmaya yalniz giden hep ölür...

sözlüğe yeni giren sapık ruhlu çömez kadın erkek çoluk çocuk demeden bütün yazarlara tek tek tecavüz edip, kimseye söylememeleri için onları tehdit etmeye başlar..bütün yazarlar için korku dolu günler başlamıştır artık...

kötü korku filmleri için geçerli olmak üzere, filmde bulunana muhalif ve yaygaracı tip genellikle ilk ölen olur.

yardımcı rollerdeki insanların gösterdiği olağan üstü çabaya rağmen ölmesi,buna karşılık başrollerdeki elemanların bir türlü ölememesi.

korku dolu her sahneden sonra başlayan güneşli günde mutlu aile tabloları ve kurbanın asla açmayı beceremediği kilitli kapılar...

baltanin kutuge saplanmis hali alakasiz bir anda ekrana gelir.

(bkz: yanarken ses cikaran ampul)

yavaş yavaş artan müzik sesinin aniden kesilmesi.

korkudan altına sıçan ana kahramanın ilk fırsatta ortamdan kaçmak yerine olan oldu bir kere deyip "ürkünç" varlığın üstüne üstüne gitmesi.

yarım saatte açılan kapı birde habire yükselen müzikler veya efektler mesela koridorun sonuna gelirsin veee baaaammm bide kapıyı açınca beklenen kötü karakter yerine bir sotun çıması ve baş roldeki adamın affallaması birde kamğ yerinde ölen gençler gibi binlerce klişe vardır bence zaten korku film sektörü klişeler üzerinden devam etmektedir.

merdivenlerden aşağı bir topun sekmesi.

arabaların durup dururken bozulması.

her filmde çatıkatını merak eden bir gerizekalı meraklı vardır.

genelde şimşek çakar.rüzgar sesleri gelir dışardan.

sallanan sandalyeye oturup,
"bilmem nereye nasıl gidilir?" sorusunu soran bir grup gence,
"oraya yıllardır giden olmadı" cevabını veren cube kılıklı herif.